به مهارت های کاشی قرنیز خود ایمان داشته باشید اما هرگز از پیشرفت دست نکشید

در تالار چهل ستون قزوین بدین مناسبت جشن و پایکوبی بر پا گردید. شاه اسماعیل دوم به دلیل اینکه از نفوذ و قدرت سران طوایف قزلباش در هراس بود، دست بسیاری از آنان را به بهانه این که «خرگاه سلطنتی را با طنابهای پوسیده بر پا نمیتوان داشت» از کارهای لشکری و دولتی کوتاه ساخت و جوانان خام و کم تجربه را به جای ایشان منصوب نمود. امرای دیگر طوایف هوادار اسماعیل میرزا همانند ایل شاملو و تکلو برای جلب نظر و عنایت شاه، به کشتار امیران و افراد طایفه استاجلو پرداختند. شاه اسماعیل دوم برای نیازمندان و تنگدستان احترام ویژهای قائل بود و در این خصوص گاه زیادهروی هم میکرد، این رویه او حسادت امرای قزلباش برمیانگیخت. به باور بهاری، محتمل است که شاهنامهٔ طهماسبی در کارگاههای هرات و تبریز و بیشتر با نظارت بهزاد آفریده شده باشد، اگرچه چند نگاره از آن نسخه را میتوان از آنِ بهزاد دانست. او یکی از اولین تولیدکنندگان محصولات لاستیکی بود و شرکت لاستیک الماس را سازماندهی نمود و مدیریت آن را تا زمان تصاحبش از سوی شرکت بی.اف. او آنان را به همراه بعضی از امیران قزلباش مأمور رسیدگی به دادخواهی مردم و صدور احکام پادشاهی نمود.

در زمان صفویان مرسوم بود که پادشاه جدید حکمهایی را که در زمان سلطان پیشین صادر شده بود، تنفیذ میکرد و دوباره آنها را امضاء مینمود، ولی شاه اسماعیل دوم هیچیک از احکام دو پادشاه پیش از خود را امضاء نکرد. اوج این سبکهای معماری و شیوهها و نو آوری های تزئینی در اجزاء و ارکان مساجد تاریخی زنجان مخصوصاً مسجد جامع زنجان به ظهور رسیدهاست. ذکاء میگوید دو تاریخ بر این اثرْ مسئلهساز است، چراکه اگر اثر متعلق به سی و نه سالگی محمدشاه باشد، نمیتواند در سال ۱۲۶۰ ه.ق نقاشی شده باشد، مگر اینکه فرض شود که ابوالحسن این اثر را بر پایهٔ اثرِ پیشینی که در سال ۱۲۸۵ ه.ق آفریدهاست، کشیده باشد. شاه اسماعیل دوم که بهترین سالهای جوانیش در زندان بود و در تحمل محرومیتها به سر برده بود پس از کنترل قدرت و رسیدن به پادشاهی، به مدیریت امور کشوری علاقهای نشان نداد و بیشتر اوقات خود را به خوشگذرانی و سرگرمی مشغول بود. وی پس از کسب قدرت، ۱۱ نفر از برادران و برادرزادگان و فرزندانش را کشت و یک برادر خود را نیز کور کرد. این صحن که هسته مرکزی آرامگاه را تشکیل میدهد، از سوی جنوب حیاط باز میشود و از سمت شرق به مسجد و از دو جهت دیگر به شبستانها مرتبط است.

در کتاب نقاوة الاثار فرمانی از او هست که از جهت رسیدگی به کار مردم و معافیت آنان از پرداخت برخی عوارض اهمیت دارد و دلیل بر این است که این شاه کوشش بسیار داشته تا رفاهی برای مردم پدیدآورد. دریافتشده در ۶ اوت ۲۰۱۷. ۴۲ تا ۴۶. دریافتشده در ۹ بهمن ۱۳۹۵. وی به بهانه ایجاد و حفظ امنیت در کشور، صوفیان را قتلعام کرد. شاه اسماعیل دوم بر خلاف شاه اسماعیل اول و شاه تهماسب یکم، مردم عادی را قتلعام ننمود. شاه اسماعیل دوم به دلیل اعتیاد و خوشگذرانی تمایلی به مدیریت امور مملکتی از خود نشان نمیداد. او بسیاری از سرداران و حکام را برای آزمایش کردن شمشیر خود به دست خویش کشت … این اثر در تاریخ ۳ خرداد ۱۳۸۶ با شمارهٔ ثبت ۱۹۱۶۹ بهعنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید اما تنها دو ماه بعد هیئت امنای آن بدون هماهنگی با سازمان میراث فرهنگی و گردشگری ایران و تنها با دریافت مجوز شهرداری تهران اقدام به تخریب و گودبرداری این مسجد کرد و مقدمات ساخت سازهای دیگر به جای آن را گذاشت. این کلیسا در قرن چهاردهم و پانزدهم ساخته شد، اما بازسازی و تزئین آن مربوط به دورههای بعدی است.

مصرع اول سطر دوم به حساب ابجد ۹۸۴ (هجری قمری) و مصرع دوم آن سطر به آن حساب ۹۸۵ است. جاسوسان شاه اسماعیل دوم در همه جا پیوسته برای خبرچینی آماده بودند. دودستگی و تفرقه میان قبایل قزلباش و اقدامات خشونتآمیز پادشاه مایه ضعف دولت و سرکشی حکام ولایات و قبایل و عشایری که در اطاعت دولت صفوی کاشی ضد لغزش مرجان بودند گردید. در سال ۱۲۸۰ ضریحی جدید از آب کردن ضریح سابق تهیه شد و نصب گردید. در هجدهم اسفند ۱۳۰۸ مهدیقلی هدایت نخستوزیر وقت لایحهای به مجلس داد که این وزارتخانه به دو وزارتخانه اقتصاد ملی و طرق و شوارع تجزیه شود. شاه اسماعیل دوم به محض رسیدن به قدرت، هم نسبت به مذهب پدران خویش واکنش نشان داد و هم بسیاری از عموها، عموزادگان، برادران و برادرزادگان خودش را به قتل رساند. برادر بزرگش محمد میرزا، حاکم فارس و پسرانش مثل عباسمیرزا که از این کشتار در امان ماندند، به دلیل دوریشان از پایتخت بود؛ هرچند تصمیم وی به قتل آنها با مرگ مشکوک خودش در ۱۳ رمضان سال ۹۸۵ قمری به سرانجام نرسید.